Bardzo osobista historia…

Skoro już mam Waszą uwagę… Będzie bardzo osobiście, ale nie o seksie tym razem (wiem, wiem…). Będzie o griefingu. Tak, wiem, że o griefingu też już było, ale wtedy mówiłem ogólnie i pokazałem jeden przykład, który nie dotyczył mnie osobiście. Teraz będzie inaczej.

W czerwcu 2010 griefer zadał Wirtlantisowi potężny cios. to nie była po prostu złośliwo-sprośna notatka, czy spadające z nieba penisy. Tym razem griefer po prostu zlikwidował, fizyczno-wirtualnie unicestwił większą część wyspy. Nie będę się rozwodził nad technicznymi aspektami takich aspołecznych działań, Zamiast tego opowiem o tym, jak odczuł to Wlodek Barbosa i WS. Poniższe zapiski pochodzą z tamtego okresu, krótko po akcie griefingu, i oddają nieco z mojej ówczesnej frustracji i przygnębienia. Frustracji i przygnębienia człowieka głęboko zanurzonego w świecie wirtualnym. Nie będę wszystkiego tłumaczył. Streszczenie tych notatek po polsku znajdą Państwo na końcu w formie punktów. Zwracam uwagę na wytłuszczony fragment.

At the same time, the recent griefing event in Virtlantis somewhat spoiled the fun To an immersionist, like I am, being griefed and burgled (as my house and lauchroom have been) is a truly devastating experience, not much different from having my RL place burgled. While I have been trying to keep my nose up in this respect, the emotional impact is strong. This is how I worded it in an email of June 29th, which I sent to my RL colleagues: “… Sorry to bother you folks… This is just to explain if you find me a bit touchy the coming few days…My house’s just been burgled. Lots of the stuff is gone, incl. some objects of personal value. It’s not so much about the financial loss really. It’s the feeling of vulnerable exposure and helplessness Ah, well. Guess it’s now time to put things in order and look ahead… I’ll keep you posted”. These feelings may correspond to yours, if some of your own belongings in Virtlantis were affected.

As expected, my RL friends and colleagues tacitly assumed that burglary had taken place in RL. For some of them, I guess, it may be hard to understand that the feeling of devastation and helplessness could be about the same in either world. They may even have felt cheated of their expressions of em/sympathy, which they have unfailingly offered. Some mentioned similar “griefing” events of their RLs and how lousy they felt then. But let me assure them (and you) that there was no cheating in my description of how I’ve felt about the whole unfortunate event. It’s been genuine.

Virtlantis friends, colleagues, students and residents will, I hope, appreciate that this kind of trauma takes time to rub off. It is not only the question of reconstructing some objects which are gone (including those which we’ve been using in our pronunciation sessions); this can be done gradually, with the help of the inventory, as well as Kip and other nice people :-). But it’s also, and maybe at this time — foremost, the question of slowly coming to grips with the emotional shock. It is this shock which has been keeping me off Virtlantis (and SL) for the last couple of days. It’s like you’re standing at your burgled house threshold, with the kicked-in doors showing you some of the inside damage, and you’re afraid to take this next step. It’ll take some time for this feeling to subside, whereupon I’ll again be more active and helpful in contributing to the gradual reconstruction of Virtlantis. The upside is it’s holiday time, so things are naturally slowing down anyways, so there should be less damage in procrastinating. I promise I’ll come back to V as soon as possible, hopefully towards the end of July. Till then — please understand.

• Griefing w formie włamania to prawdziwie druzgocące doświadczenie.
• Strata dotyczyła przedmiotów o zerowej wartości rynkowej, ale ogromnej wartości emocjonalnej.
• Przyjaciele w życiu przyszli z pomocą (rzeczową i uczuciową), ale ból i tak był ogromny.
• Na fejsie pomieściłem notatkę o włamaniu i moim poczuciu straty, nie pisząc w którym świecie to się zdarzyło.
• Wszystkie pocieszenia, które otrzymałem, zakładały włamanie w pierwszym życiu.
• Być może niektórzy z pocieszycieli poczuli się potem oszukani, gdy dowiedzieli się, że to się zdarzyło w SL.
• Ale moje uczucia były autentyczne, zaś ich natężenie porównywalne z tym, które wystąpiłoby w podobnych okolicznościach ‘w realu’.