Sprzedawanie czegoś awatarowi to całkiem inna sprawa. Awatar ma inną psychografikę, niż jego ludzki kontroler. Awatar ma inne zainteresowania, ponieważ awatar ma inne potrzeby. Awatary nie używają tych samych mediów i nie oglądają tych samych programów telewizyjnych. Ludzie zachowują się odmiennie jako swoje awatary, mają inne potrzeby i wyrażają inne persony (…) Na przykład: moje trzy awatary zabijały ogry, podróżowały nadświetlnie między galaktykami i kupowały urządzenia do nawigacji, czego ja nigdy nie robiłem w realu. Gdy mój awatar kupował lewitator, miał na sobie buty na wysokich obcasach w stylu Gene Simmonsa, których ja nigdy nie nosiłem w realu. Więc różnimy się, mój awatar i ja. (Mark Meadows, I, Avatar, str. 66)
Jak bardzo mój awatar różni się ode mnie? Czy awatar faktycznie ma swoją własną ‘psychografikę’? Czy awatar prowadzi jakieś odrębne od swojego kontrolera życie? Czy awatar może umrzeć wcześniej niż jego właściciel? (My wiemy już, że może). Jakie ta względna autonomia awatara ma wpływ na jego czynności w Drugim Życiu? W szczególności: jaki ma wpływ na to jak awatar się uczy (jeśli zechce się uczyć)? Na przykład: czy styl nauki awatara jest taki sam, jak jego właściciela? Czy awatar może, przykładowo, preferować ekstensywną naukę słownictwa poprzez konwersację, zaś jego właściciel w pierwszym życiu woli listy słówek albo flashcards? Czy takie pytania mają w ogóle sens? Jeśli nie, to czy to znaczy, że Meadows błądzi? Na czym w takim razie polega jego błąd?
No comments yet.