Jak już wspominałem, język angielski jest lingua franca w Drugim Życiu (i zapewne w większości istniejących światów wirtualnych). Jest także metajęzykiem Drugiego Życia w tym sensie, że rezydent komunikuje się z otoczeniem przez interfejs, który jest domyślnie angielski (choć można to oczywiście zmienić w czasie rejestracji albo potem). Cała informacja zawarta w tym interfejsie, a więc rozbudowany system menu (pull-down menus), system pomocy, czy informacja o wszelkich obiektach, które możemy napotkać i manipulować w Drugim Życiu, są po angielsku. Jest to niewiarygodnie bogaty zasób językowy, po prostu proszący się o wykorzystanie glottodydaktyczne.
Na zdjęciu poniżej widać jak Wlodek Barbosa edytuje piramidkę (SLEnglish conversation pyramid). Zostawmy chwilowo na boku jej zawartość merytoryczną (10 reasons why SL is better than RL — dziesięć powodów dla których SL jest lepsze niż ‘Real Life’). Skupmy się na zawartości okna edycyjnego. Jak widać, ta zawartość jest bardzo bogata: mamy cały wewnętrzny system menu, zakładek i opcji — wszystko to po angielsku. Na górze: możliwości przesuwania, pozycjonowania i rozciągania obiektu. Poniżej: pięć zakładek; otwarta jest pierwsza od lewej. Na niej widzimy informacje o obiekcie: nazwa, opis, kto go stworzył (‘zrezował’), kto jest jego właścicielem, z ilu prostych części (primitive) się składa, kto ma prawa do jego edycji, czy jest na sprzedaż (i za ile), wreszcie: jak obiekt zareaguje na dotknięcie/kliknięcie.
Bardzo tego wiele, a to przecież tylko jedna z pięciu zakładek! To bogactwo (nadmiar) informacyjny Drugiego Życia jest, nota bene, jednym z problemów, które stoją przed nowymi rezydentami: ten świat jest ogromny i bardzo skomplikowany; żeby go dogłębnie poznać, trzeba wiele nauki. Ale wszak w pierwszym życiu nie jest inaczej, prawda?
No comments yet.