Torsten Lex na stronie 61 swojej pracy magisterskiej z 2009 roku pt. Möglichkeiten virtueller 3D-Welten für Bildung und E-Learning am Beispiel von Second Life (Hamburg: Diplomica Verlag) wylicza trzy główne modele nauki języka obcego w świecie wirtualnym typu SL: (a) przystanie do grupy osób zainteresowanych danym językiem (model Virtlantis), (b) odwiedzanie miejsc (wysp), gdzie zwyczajowo zbierają się w celach rekreacyjnych rodzimi użytkownicy danego języka, (c) zapisanie się do szkoły językowej ‘w życiu’ (model Language Lab). Pisze tak: “Języka obcego można się nauczyć szczególnie efektywnie, gdy się mieszka w kraju, gdzie się go używa, i wchodzi w spontaniczne interakcje w przeróżnych kontekstach i sytuacjach życia codziennego. Jest to możliwe w Drugim Życiu”.
A swoją drogą… Wydać swoją (humanistyczną) magisterkę drukiem w renomowanym wydawnictwie akademickim i sprzedawać ją na Amazonie? Jak często się to zdarza w Polsce?
No comments yet.